Commentarii Bubonis

Initio huius hebdomadae dum noctu febri cum maxime affectus iacebam mihi nescio uigilanti an somnianti uiri cuiusdam maleuolissimi, qui se uelocissime lecto meo adpropinquauit, imago uisa est. Summo angore cum uires me defecissent, instar illud uiri temporis eo momento, quo ortum est, uerum esse duxi. breui post uigilans uisum illum obliuisci uelut animo eiecere diu non potebam. Duobus diebus post interdumque refectus, cum per quietem amicum domo quadam per tenebras exeuntem uocauissem, uirum cum cane adspexi. Hic cum uoce amici se ipsum esse reponderit canis eius me repente rapit sic, ut repugnandi nulla facultas. Vtrumque eorum somnium animo meo plurimum angoris iniecit quasi aeger solus deceptusque me haud ultro defendere potuerim...

Apud ueteres multa de his rebus scientia fuisse fertur atque ars coniecturae. Hodie quem coniectorem somniorum nostrorum enodandorum gratia adgrediamur?

uirtutem arma esse, quae tolli non possint; praestat cum paucis bonis aduersus malos omnes quam cum multis malis aduersus paucos bonos pugnare; (Diog.Laert.VI,12)

murum tutissimum prudentiam esse; neque enim decidere neque prodi; (Diog.Laert.VI,13)

Est, quaeso, quisquam uestrum, qui potest augurari, quanti talia aestimem? Neminem uideo responsurum esse. Ergo tantum addere uelim: sepulcro meo, siquidem habuerim usquam, inscriptum iri cupio sententiam istam:

OPTIMA CYNOSARGE DISCEBAM AB OPTIMIS.

iamnunc grates...